W trzeciej części cyklu artykułów „Style we wnętrzu” chciałbym napisać kilka słów o stylu, który wywołuje bardzo silne emocje: od bardzo negatywnych po entuzjastyczne. Mowa o pop-art, stylu, który można kochać lub nienawidzić, ale obok którego nie sposób przejść obojętnie.
Pop-art (z angielskiego: popular art, sztuka popularna) powstał po drugiej wojnie światowej, jest więc znacznie młodszy niż wcześniej omawiany minimalizm czy zen. Pojawił się początkowo w Europie, by największe sukcesy święcić w latach sześćdziesiątych w Ameryce Północnej. Jego najbardziej znanym przedstawicielem był Andy Warhol, osoba równie kontrowersyjna, co i cały styl. Dla jednych geniusz, innym wydawał się odrażający i wulgarny. Rzeczywiście, pop-art ze swoim materializmem i emocjonalną pustką mógł odpychać. W XXI wieku styl ten wraca jednak do łask, może nie tak powszechnie jak w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, ale wciąż znajduje nowych zwolenników.
Charakterystyczna dla pop-artu jest rewia kolorów. Podstawową zasadą jest – im jaskrawiej, tym lepiej. Łączyć można ze sobą praktycznie każdą barwę, ale dominują kolory czyste, podstawowe o dużej intensywności i nasyceniu: żółty, czerwony, niebieski, pomarańczowy, zielony. W pop-arcie występują połączenia kolorystyczne nieakceptowalne w żadnym innym stylu – jaskrawa czerwień może łączyć się z równie intensywną żółcią i soczystą zielenią na jednej powierzchni. Sztuczność, komiksowość, przerysowanie – to najbardziej charakterystyczne cechy pop-artu. Inną cechą jest zaskakiwanie odbiorcy – formą, kolorem, ale przede wszystkim bezsensownym na pierwszy rzut oka zestawieniem kształtów i materiałów.
Andy Warhol – Marylin Monroe w stylu pop
Andy Warhol – Marylin Monroe w stylu pop
Pojawiają się duże, geometryczne wzory – na ścianach, podłodze, meblach. Formy mogą być kwadratowe i kanciaste, ale dominują kształty kuliste i zaokrąglone oraz linie krzywe.
Pop art to przede wszystkim przerysowana aż do przesady sztuczność – i objawia się to na każdym etapie aranżacji wnętrza. Również materiały używane we wnętrzach w stylu pop muszą być sztuczne – dominuje plastik, dobrym pomysłem jest kolorowa wykładzina PCV, we wnętrzach w tym stylu próżno szukać surowego drewna, wikliny czy innych naturalnych materiałów, nie ma tu także miejsca na meble stylizowane. Meble mogą być wykonane z plastiku, plexiglasu, innych sztucznych tworzyw; jeśli już stosujemy płytę MDF czy jakiś tradycyjny materiał, pamiętajmy o pokryciu go lakierem, najlepiej w mocnym kolorze. Elementami dekoracyjnymi mogą być właściwe dowolne formy, im dziwniejsze, tym lepiej: plakaty, fragmenty komiksów, kolorowa folia. Trudno sobie również wyobrazić wnętrze pop bez przynajmniej jednej reprodukcji Andy’ego Warhola, czy wielkich, plakatowych, czerwonych ust na ścianie. Unikać należy natomiast małych wzorów – czy to kwiatowych, czy w kratę.
Jednym z najbardziej znanych mebli powstałych w tym okresie jest panton-chair, zaprojektowany przez Vernera Pantona i produkowany do dziś w bardzo wielu odmianach. Jest szalenie ‘designerski’, mało wygodny, a na jego podróbkach łatwo się przewrócić podczas siedzenia… tym niemniej wszedł na stałe do klasyki projektowania wnętrz.
panton chair
panton chair
Wnętrza w stylu pop wybierają najczęściej ludzie młodzi, aktywni, często mówi się, iż jest to styl yuppies. Czasem w tym stylu urządza się tylko jeden pokój w mieszkaniu, na ogół jako pokój dorastającego nastolatka. Ponieważ takie pokoje i tak przechodzą kompleksowe remonty co kilka lat, łatwiej jest później je zmienić, gdy się znudzi.
Projektując wnętrze w stylu pop-art bardzo łatwo przesadzić z nadmiarem kolorów, ozdobników, szaleństw. Pamiętajmy, że jeżeli przygotowujemy wnętrze mieszkalne – musimy umieć przetrwać w nim kilka godzin dziennie. Nie każdy jest w stanie tolerować taką rewię kolorów w dłuższym horyzoncie czasowym. Styl pop jest ciekawą alternatywą dla lokali użytkowych – barów, pubów czy sklepów; w ich wnętrzu klient przebywa tylko przez krótki czasu i nie czuje się zmęczony natłokiem sztuczności i komiksowości wnętrza. Jeśli jednak chcemy urządzić w tym stylu nasze mieszkanie, musimy podejść do tego zadania z wyczuciem i ostrożnością, inaczej o kilku miesiącach będzie nas czekał kolejny remont.
